#metoo

Helaas ben ik de hashtag #metoo al enkele keren tegengekomen tijdens mijn zwerftochten op sociale media. Voor wie de afgelopen weken onder een steen geleefd heeft en erin geslaagd is de mediagekte hierover te vermijden, volgt hier een spoedcursus #metoo.

De eerste schakel in het hele #metoo-verhaal is de ‘Weinsteinaffaire’. Toen één actrice toegaf seksueel misbruikt te zijn geweest door Harvey Weinstein, volgden er velen die hetzelfde verklaarden. Eén van hen riep alle vrouwen die ooit iets dergelijks meegemaakt hadden op om met de hashtag #metoo de grootte van dit probleem wereldwijd bloot te leggen.

Zo zie je maar hoe kleine dingen samen de sleutel kunnen vormen tot grote gevolgen. Als er maar genoeg kleine duwtjes worden gegeven, barst op een gegeven moment de poort open waarachter een gigantisch probleem schuilgaat.

Dat is precies de sterkte van deze beweging: de krachten bundelen om zo dit probleem te signaleren en de daders een halt toe te roepen. Voor slachtoffers wordt de drempel om hun verhaal te doen aanzienlijk verlaagd, terwijl ze dit eerder misschien niet durfden uit schaamte of angst. Het is goed dat slachtoffers een luide en duidelijke stem krijgen. Door een immens sneeuwbaleffect stevenen we misschien wel af op een seksuele revolutie.

Of niet? Vallen alle genoemde pluspunten in het niet bij de -volledig onbedoelde- keerzijde van de medaille? Want het beeld van de vrouw dat men zo dapper probeerde te vernietigen wordt door deze beweging helaas nog maar eens duidelijk bevestigd: de vrouw als lijdzaam slachtoffer. Is dat echt het beeld dat we willen schetsen en willen doorgeven aan de volgende generaties? Ik dacht het niet.

Bovendien ontstaat er ook frustratie in het ‘mannenkamp’. Het lijkt wel dat alle mannen over dezelfde kam worden geschoren. Heus niet elke man is een machtsgeile macho zonder respect voor de vrouw. Sterker nog: ook mannen zijn slachtoffer van seksueel geweld. Dat lijken de media soms te vergeten. Ik vind het dan ook begrijpelijk dat mannen afhaken en zo’n beweging niet serieus nemen.

Niet alleen mannen worden -gelukkig figuurlijk- op één hoop gegooid, ook alle verhalen. Zowel een seksueel getinte opmerking als een agressieve verkrachting krijgen hetzelfde label opgeplakt. Ik wil absoluut niet zeggen dat het ene wel aangekaart mag worden en het andere niet. De stuurloze massa aan verhalen zorgt er wel voor dat mensen dit na een tijd minder serieus gaan nemen. “Wééral een #metoo?’’ De kracht van dit fenomeen wordt hierdoor ondermijnd. Dat merk je nu al aan de talkshows op tv.

Ikzelf word heen en weer geslingerd tussen het wit en het zwart van de voor- en nadelen en nestel me daarom liever in de genuanceerde grijze tinten van het spectrum. Ik wil de vrouwen die verkracht zijn niet beledigen door ze onder dezelfde noemer te gooien als vrouwen die eens nagefloten zijn geweest, zonder dit laatste ook maar enigszins goed te keuren. Ik blijf geloven in de keuze die een vrouw heeft om duidelijk ‘nee’ te zeggen, zonder de vrouwen die dat niet konden of durfden zwak te noemen. Zolang alle kleine schakels in de keten worden gebruikt om samen een verandering op gang te trekken, kan ik dit alleen maar aanmoedigen. Wanneer diezelfde schakels gebruikt worden om de status quo steviger vast te ketenen, kan ik hier geen voorstander van zijn. Welke kant gaan we op?

Zit je na het lezen van deze blog met vragen of ben je zelf slachtoffer van seksueel misbruik? Tele-Onthaal staat dag en nacht klaar om steun te geven en je vragen te beantwoorden. Dat kan volledig anoniem op het nummer 106 of via chat op www.tele-onthaal.be. Ook bij de hulplijn 1712 kan je gratis terecht voor vragen of meldingen omtrent seksueel misbruik. Deze lijn wordt beantwoord door professionele medewerkers op werkdagen van 9 tot 17 uur. Meer info vind je op www.seksueelgeweld.be/ik-ben-slachtoffer.

#Metoo #Weinsteinaffaire #seksueelmisbruik